There are so many lakes here

Occurred: Sept 3, 2011
Written: Sept 11, 2011

Pagdating ng eyrpleyn magkahalong kaba at excitement ang nadama ko. Mas lamang ang kaba dahil sa malayo ang klima ng lugar na to kesa sa Pinas. Dagdag pa neto ang posibilidad na bugbugin ako ng tanong sa immigration. Idagdag mo pa na napakadaming pasahero nung time na un kaya mahaba ang pila at lalong nakakakaba. Habang nasa pila ako, tinitingnan ko na ung process. Abot ng documents, sagot ng tanong, fingerprinting then photo taking. Although nakabisado ko na to before pa ako umalis ng Pinas, ayaw kong magtake ng chances.

Then it’s my turn.
immigration: Is it your first time here using L visa?
ako: No maam. I was also here but in California last 2008.
immigration: Did you use L visa there?
*dito ko na narealize na mali ang dinig ko sa una nyang tanong. Akala ko, tinanong kung first time ko sa US. WTF!!*
ako: Im sorry maam, the time I went to California, I was using B visa then. Now, it is my first time to use L visa.
biglang may lumapit na isa pang immigration police.
immigration: please follow him. 

Dinala ako ng officer sa isang room. Napansin ko dito dinadala ang mga may problema. May naabutan akong isang pamilya doon. Kinakausap sila ng isa pang immigration officer. May problema daw sa medical certificate nung lalaki. Grabe na ang kaba ko nung point na to. Kung bakit kasi hindi ko naintindihan masyado ang tanong sakin. Naisip ko na ang mga posibilidad na baka madeport agad ako pabalik sa Pinas. Ano na lang ang mukhang ihaharap ko sa aking kumpanya? Nakakahiya rin sa susundo sa akin dahil kanina pa sila naghihintay. Hindi rin nila ako makokontak dahil bawal ang nakaopen na communication devices.

Habang naghihintay sa turn ko makausap, sunod sunod ang mga dumating na may problema. May isa pang mag-asawang matanda ang pinapunta doon. Nakikiusap ang mag-asawa dahil late na sila sa connecting flight nila. Wala. Hindi sila pinansin nung supladong immigration officer. Basta maghintay daw na tawagin sila. Nakakaawa. Pagtawag sa akin nung immigration officer 3, sinenyasan nya ako na lumapit sa kanya. With matching smile pa. Nag-explain agad ako na miscommunication lang ang nangyari. Mega explain ako. Nakasmile lang sya sa akin at matawa tawa.

ako: It just a miscommunication sir. I thought she was asking if this is my first time here in the US where in fact its my second time, but its my first time using my L visa.
immigration officer 3: Yeah we know that buddy. Don’t worry there’s no problem in your papers. It’s just an SOP to bring here all first time users of L visa.
ako: Oh okay. Thank you sir!
Sa isip ko: “Hay salamat! Kala ko naman kung may nagawa na akong katangahan!” 

Wala na akong problema pang naencounter pagtapos nun. Nameet at nakilala ko rin ang mga sumundo sa akin. They are a nice couple with an adorable kid. Ngayon, I’m here trying to adjust with the new work environment, new colleagues, new culture, new time zone and a new effing fucking weather. Lols!

P.S.: Medyo madami akong inaayos ngayon kaya medyo madalang ako magpost. Pasenya na. Salamat sa mga nagpaalala. Miss ko na agad ang Pinas at oo, miss na miss na kita. Yihee! 😀