The Night I Almost Died

Occurred: College Days
Written: Feb 15, 2012

Recto. Naglalakad kami ng barkada ko papunta sa Sampaloc ng hapon na yun. Matutulog kasi kami sa apartment ng isa pa naming barkada dahil sabay sabay kaming mag-aapply ng NBI clearance kinabukasan. Nasa tapat kami ng Isettan Recto nung may biglang humablot sa sumbrero ko. Paglingon ko, tumatakbo na ang bata. Huminto siya nung malayo na siya at nang-uuyam na winawagayway ang aking sumbrero. Noong una, nagulat ako pero napalitan agad ng galit at gigil.

A little background: Yung sumbrero ko ay kagaya nung baseball cap na sinusuot ni Fred Durst ng Limp Bizkit noong sikat pa sila. Kung saan saan pa ako nakarating para lang mahanap at mabili yun. 900 pesos! Ang ipinagpuputok ng butse ko ng higit sa lahat ay sa dahilang regalo yun sa akin ng manliligaw isang babaeng nagtatrabaho sa ibang bansa. Ayaw kong isipin ng nagbigay na hindi ko pinahalagahan ang regalo niya.

Inisip ko ang sitwasyon ko noon, malabong mahahabol ko ang bata dahil malayo na siya. Tinandaan ko na lang ang mukha niya. Napagkasunduan namin ng barkada ko na babalikan namin siya. Pagdating sa Sampaloc, nalaman ng iba kong barkada ang nangyari at nakisama din silang babalikan nga namin ang walanghiyang isnatcher na yun.

Isa pang background: Nung panahong iyon ay mahilig kaming mag-gym. Lahat sila ay may malalaking katawan. Ako? Sabihin na lang natin na medyo nagkalaman naman ako noon. Hehe… Dahil siguro atat ang mga kabarkada kong masubukan ang kanilang mga maskels kung kaya matatapang sila noon. Or so I thought.

Apat na kaming bumalik sa Recto ng hatinggabi. Malayo pa lang, natanaw ko na ang batang isnatcher. Suot nya ang sumbrero ko. Dahil siguro sa gigil at galit kung kaya umiral ang pagkatanga ko. Agad kong hinabol ang bata na agad naman akong napansin at nakatakbo. Tumakbo siya sa eskinita sa likod nung mga nagtitinda ng frames, pekeng diploma, drugs, etc. Ako namang si engot, sinundan ko pa rin siya doon. Malayo pa lang nung nakita kong tumakbo yung bata at nagsumbong sa mga nakatambay na lalaki dun. Nakita ko ring nagdamputan sila ng mga kahoy na pamalo. Fuck! Automatic na akong tumakbo pabalik. Noon ko lang din napansin na hindi sumama sa akin ang aking mga matatapang na kabarkada. Paglabas ko sa Recto nakita ko silang nakatayo lang at hinihintay ako. Malayo pa lang ako, sumigaw na ako sa kanila ng “takboooo!”. Napatawa pa ako dahil hindi na ako nagdalawang salita. Mabilis agad silang nagtakbuhan. Una ko pang naisip ang kaligtasan nila kesa sa akin. Tumatakbo ang tatlo kong kasama. Sampung metro sa likod nila ay nakasunod ako at sa likod ko naman ang mahigit sampung kalalakihang  mga patapon ang buhay.

Alam ko mabilis akong tumakbo dahil maliksi na ako dati pa. Ang problema ay nakaleather sandals ako nung time na yun. At dahil sa buwakanang-inang sandals na yun, nadapa ako. Tandang tanda ko pa ate charo nung abutan ako ng mga putang-inang yun. Nakahiga ako sa bangketa habang samut sari ang aking natatanggap – sipa, suntok, dos por dos, etc. Nung time na yun, tanggap ko na mamamatay na ako. Ganunpaman, sumisipa pa rin ako. Nakaprotekta ang mga kamay ko sa aking ulo. Naisip ko din na kung mamamatay ako, magsasama ako. Nagpaplano akong humablot ng isang leeg at ubod lakas kong jojombagin ang adam’s apple niya. And then, isang milagro.

Nakita ko ang tatlo kong kaibigan (oo, kaibigan na at hindi kabarkada. lols!) na sumugod pabalik upang saklolohan ako. Dahil wala silang armas, nakita kong nanira sila ng mga gamit sa mga pwesto ng nagtitinda ng gamit na libro. Yung isa, binasag nya ung plastic na upuan na nakakadena. Yung isa, binaklas ung kahoy mula sa isang box. Nagtakbuhan pabalik ang mga gumugulpi sa akin. Agad naman akong nakatayo at nicheck ang aking katawan kung may butas na. Wala pa naman kaya kaya pang lumaban. Nakakatawang isipin na apat kaming humabol sa higit sampu sa kanila. Iniwan ko na rin ang pistingyawang sandals ko at nagyapak na lang ako. Biglang bigla, sumugod na naman sila pabalik sa amin. Tapos napansin namin yung nauuna sa kanila: may.dalang.baril. Sigurado kaming lahat na talagang pinaputok nya ung baril niya kaso hindi pumutok. Jammed! Huminto pa kasi siya at tinampal tampal ang kaniyang baril. Tapos nung medyo okay na, itinutok nya uli sa amin.

Hindi ko na maalala kung sino ang sumigaw ng “bariiiiil!!!” dahil nagtakbuhan na kami agad. Kahit nakayapak ako, ambilis ko pa ring tumakbo. Ikaw ba naman ang makipagpatintero sa bala. Nakarating kami sa Morayta nung mapansin naming wala ng humahabol sa amin. Maliwanag kasi yung lugar na yun. Lahat kami, shocked at pagod. Swerte kami dahil hindi kami na-“it” ng bala. Doon ko lang naramdaman ang sakit ng katawan ko. Maliban sa konting pilay sa paa at napunit na damit ay wala namang grabeng nangyari sa akin. Kung naalala mo pa rin ang pahamak kong sandals, tseeeeh!

Sabihin nyo sa akin kung makakatakbo kayo ng mabilis pag ganitong sandals ang suot nyo: 

Muntik na akong damputing bangkay sa lugar na to. Lols! 

Kinabukasan, tuloy pa rin kami sa pag-apply ng NBI clearance at parang walang anumang pinagtatawanan ang nangyari sa amin. Bumili na lang ulit ako ng 900 petots worth ng parehas na sumbrero. What an adventure!